14/10/2021
Eindelijk was het zover: de CQM heidag. Waar we vorig jaar nog een online heidag organiseerden, mocht het dit jaar weer in real life plaatsvinden, heerlijk! Frank Deuring van De FoutenFabriek nam ons mee in alles rondom ‘FOUT!’. Want wat is fout? Is een fout maken wel fout? En waarom schamen we ons af en toe voor het maken van fouten? Waarom delen we vooral successen en willen we de fouten het liefst vergeten? Een inspirerende dag en een nog meer inspirerende man waren de succesfactoren van deze heidag. In deze blog neem ik je mee naar de belangrijkste lessons learned in het maken van fouten en wat jij daar weer van kunt leren! Of niet en daar is helemaal niets fout aan ;-)
Ik ga op vakantie en ik neem mee…
We starten de dag met zeven vrijwilligers (waaronder ikzelf), Frank en een bal. Ik krijg het altijd Spaans benauwd wanneer ik een voetbal zie, omdat ik niks met die sport heb en ook totaal geen balgevoel. Maar goed, we zijn samen met een man die predikt dat fouten maken goed is, dus wat kan er gebeuren?
We moeten de bal onderling overgooien, en als je de bal hebt de zin telkens starten met ‘Ik ga op vakantie en ik neem mee’ gevolgd door een (soort van) alliteratie met je eigen naam. De volgende herhaalt vervolgens al hetgeen dat ervoor gezegd is, gevolgd door een nieuwe alliteratie. Jannet begint met: “Ik ga op vakantie en ik neem mee: Jolige Jannet” en gooit de bal naar mij. Ik vang tot mijn eigen verbazing de bal en roep snel: “Lieve Lonneke”. “STOP!”, roept Frank. Al mijn overige collega’s in de zaal beginnen te applaudisseren. Dat was namelijk de afspraak die we van tevoren hebben gemaakt. Wanneer iemand een fout maakt, belonen we deze door te applaudisseren. Ik had natuurlijk de hele riedel opnieuw moeten beginnen…
De toon is gezet. We leren direct dat fouten maken mag. Dat het niets is om je voor te schamen en dat het juist goed is als je zo kwetsbaar bent om je fout toe te geven en te ownen door een applaus aan te nemen. Iedereen is enthousiast, we hebben direct nog meer zin in deze dag!
Het niet zo grote geheim
Klinkt allemaal heel simpel eigenlijk, toch? Maar ondanks dat we allemaal lachen en we weten dat we fouten mogen maken, merk ik op dat veel mensen niet beseffen dat het maken van een fout ook echt oké is. Myself included. Iedereen maakt fouten, dat is een feit. De een gaat er gemakkelijker mee om dan de ander. Maar hoe je het ook of wendt of keert, de meesten voelen zich prettiger wanneer alles goed gaat. Tuurlijk, ook ik heb na het maken van een fout vaak een leermoment wat me uiteindelijk sterker maakt of meer brengt dan voor de fout. Maar dat is pas achteraf. Op het moment dat je de fout maakt, baal je vaak van jezelf. Je denkt na over wat anderen van de fout zullen denken en hoe je deze fout kunt herstellen.
Dat is precies waar Frank van De FoutenFabriek op inspeelt: balen hoeft helemaal niet, evenals je schamen voor wat anderen kunnen denken. Fouten maken is menselijk en het past perfect bij een groei-mindset. Het verbetert je leerpotentieel!! Deze blik op de wereld stelt je in staat anders naar bepaalde gebeurtenissen te kijken, waaronder ‘fouten’. Waarbij meteen de discussie ontstaat of een fout wel een fout moet worden genoemd, maar dat terzijde. Ik zit ten slotte toch bij wiskundigen ;-)
Waarom je groeit van fouten
Ik neem je mee aan de hand van twee voorbeelden, uiteraard door Frank beschikbaar gesteld. Om je inzage te geven in waarom je leert van fouten en waar je groeipotentieel zit. En waarom het belangrijk is om ‘fouten maken mag’ in je bedrijfscultuur te verankeren.
- Fouten maken eng? Zeker, het komt vaak door de afwijzing die daaraan gekoppeld zit. Jia Jiang wilde leren omgaan met het horen van een ‘nee’. Dus bedacht hij 100 dingen waarop mensen hem konden afwijzen. Hij startte met 100 dollar vragen aan een vreemde. Het antwoord? Nee. Logisch zal je denken. Maar naarmate de tijd vorderde, kreeg hij ook veel ja’s op zijn toch wat gekke vragen. Zo maakte iemand het logo van de Olympische spelen van donuts en mocht hij voetballen in iemands achtertuin. De moraal van het verhaal? Lef kun je leren. En dan blijkt dat een afwijzing helemaal niet zo erg hoeft te zijn en dat je soms bang bent om iets te vragen waar mensen gewoon ‘normaal’ op reageren. Kortom: je durft meer :) Je kunt je vast wel indenken wat zo’n lefhouding betekent voor je groeipotentieel. Laat staan als elke medewerker dit zou doen. Meer zelfverzekerde collega’s = meer tevreden medewerkers = meer tevreden klanten!
- Wat hebben een verbrande eierkoek en de cultuur van een organisatie met elkaar gemeen? Veel. Een medewerker van een bedrijf ging zijn eierkoek opwarmen in de oven toen hij een telefoontje kreeg. Hij vergat de eierkoek waardoor deze keihard begon te roken en het brandalarm afging. Gevolg? Het hele pand werd ontruimd. Toen de directeur de verbrande eierkoek ontdekte, deed hij iets briljants. Hij goot deze in plexiglas, maakte er een award van en bedankte de medewerker voor de brandtest. Alle systemen werkten goed en iedereen kon snel naar buiten. Zo werd van een fout iets positiefs gemaakt. En wanneer een nieuwe medewerker daar in dienst treedt, krijgt hij of zij standaard dit verhaal te horen. Zo laten ze zien dat je fouten mag maken, en dat ze het belangrijk vinden dat je er iets van leert. Als bedrijf laat je zien dat je investeert in ieders groeipotentieel en fouten maken ziet als ontwikkeling van je medewerkers.
Hoe nu met fouten omgaan?
Hopelijk heeft bovenstaande je inspiratie gegeven. Maar we zijn er nog niet! Frank gaf ook nog gratis ideeën om dit (Fouten Mogen!) op jouw werkvloer voor elkaar te krijgen. Zo raadde hij aan om een Chief Failure Officer op te stellen. Iemand die zich gaat bezighouden met het leren van fouten binnen het team. Een halfjaarlijkse ‘failure krant’ uitbrengt of een ‘fuck it koffiepraatje’ organiseert. Wat dacht je van een maandelijkse blog over alle grote blunders? Zodat leren van fouten en het verbeteren van je groeipotentieel in de gehele organisatie zichtbaar wordt. En er een nog meer open en prettigere cultuur ontstaat. Ik houd het in mijn achterhoofd als contentdame…
Hoe dan ook, we kijken na deze dag anders tegen (het maken van) fouten aan. Op kantoor hebben we een Wall of Baby’s (waarop alle CQM’ers hangen met babyfoto’s), wellicht wordt het tijd voor een Wall of Failure? Of misschien bouwen we een algoritme dat het maken van fouten op voorhand herkent, we zijn niet voor niets wiskundigen. Ik zorg wel voor de blunders, heb er vanmorgen al eentje gemaakt, maar kreeg gelijk luid applaus te horen. Voorheen verschuilde ik me achter mijn blonde haren, nu ben ik trots op het feit dat ik af en toe een ‘dom’ blondje ben ;-)
Red. wijziging (1/11/2023): De auteur van dit artikel, content medewerker Lonneke, werkt inmiddels niet meer bij CQM.
Heb je vragen? Neem dan contact op met de CQM’er die bij deze publicatie als contactpersoon vermeld staat.
Fotocredit: Pixabay.
